Szczepienia przeciw grypie stosujemy w celu uniknięcia zachorowania na grypę. Jest to szczególnie istotne w tzw. grupach ryzyka tj. u pacjentów obciążonych przewlekłymi chorobami, dla których przebycie grypy i jej ew. powikłania są szczególnie groźne.

Po podaniu szczepionki organizm wytwarza swoiste przeciwciała przeciw wirusom grypy co zapewnia ochronę przed chorobą. Odporność pojawia się 2-3 tygodnie po szczepieniu , utrzymuje się przez kilka miesięcy. Co roku skład szczepionki jest modyfikowany zgodnie z zaleceniami WHO.

Osoby o zwiększonym ryzyku powikłań pogrypowych to przewlekle chorzy np. na choroby układu krążenia , przewlekłe choroby płuc i oskrzeli , cukrzycę ,niewydolność nerek . Im szczepienie to może przynieść najwięcej korzyści . Szczepienia zaleca się także szczególnie osobom narażonym na zachorowanie np. pracownikom medycznym. WHO zachęca do szczepienia wszystkie osoby po ukończeniu 6 miesiąca życia.

Szczepienia zwykle wykonuje się w okresie jesiennym (wrzesień –listopad). Do szczepienia kwalifikację prowadzi lekarz.

Szczepionek nie podajemy osobom uczulonym na składniki szczepionki oraz białko jaja kurzego, przeciwwskazaniem jest także ostra choroba przebiegająca z gorączką.
Szczepionkę można podawać w ciąży , szczególnie jeśli przypada ona na okres wzmożonych zachorowań na grypę.

Identycznie jak inne leki, szczepienie przeciwko grypie może powodować działania niepożądane. W miejscu podania /najczęściej ramię/ może wystąpić obrzęk ,bolesność, zaczerwienienie. Są one przemijające, ustępują samoistnie. Mogą również wystąpić objawy ogólne „grypopodobne”, także mijające samoistnie. Wyjątkowo obserwowano ciężkie powikłania ogólnoustrojowe , nasilone reakcje alergiczne.

Szczepionkę podajemy domięśniowo lub głęboko podskórnie najczęściej w mięsień naramienny.