Artykuły medyczne

Tenis jest złożonym i wymagającym fizycznie sportem. Może przyczyniać się do różnych urazów zarówno kończyn górnych jak i kończyn dolnych. Urazy kończyny górnej pojawiają się najczęściej z powodu powtarzających się przeciążeń tkanek miękkich. Urazy w obrębie kończyny górnej możemy podzielić na:

Urazy w obrębie stawu łokciowego:

Zapalenie nadkłykcia bocznego tzw. łokieć tenisisty. Badania epidemiologiczne podają, że ponad 50% tenisistów doznaje objawów bólowych bocznej części stawu łokciowego. Powstaje on na skutek przeciążenia mięśni prostowników nadgarstka podczas uderzeń backhand’em. Zapalenie nadkłykcia przyśrodkowego najczęściej występuje na skutek tendinopatii ,

Kleszczowe zapalenie mózgu jest chorobą wirusową, przenoszoną przez kleszcze. Wirus może trafić do organizmu człowieka podczas ukłucia przez kleszcza. Sama choroba może mieć postać ciężkiego zapalenia mózgu , rdzenia kręgowego lub opon mózgowo-rdzeniowych. U niektórych osób ciężkie postacie choroby mogą prowadzić do zaburzeń świadomości , śpiączki czy nawet zgonu. Ze względu na poważne następstwa tak istotna jest prewencja , ponieważ ryzyko ukłucia przez kleszcza ,który jest nosicielem choroby, jest wysokie.

Niedoczynność tarczycy jest częstym powodem konsultacji zarówno u internisty, jak i u endokrynologa. Nazwa ta odnosi się do wszystkich tych sytuacji, gdy tarczyca nie jest w stanie produkować hormonów w wystarczającej do zapotrzebowania ilości. Jeśli tak na to spojrzymy, to niedoczynność tarczycy jest chorobą podobną np. do cukrzycy (gdy brakuje wystarczającej ilości insuliny) czy niedoczynności kory nadnerczy (gdy brakuje kortyzolu) – moim zdaniem o wiele jednak łatwiejszą od nich do leczenia. Przyczyny „niedomogi” tarczycy mogą być różne. Najczęściej mamy do czynienia z tzw. chorobą Hashimoto. Choroba Hashimoto nie jest tym samym, co niedoczynność tarczycy, choć czasem nie rozróżnia się wystarczająco tych pojęć. Choroba Hashimoto może bowiem przebiegać zarówno jako niedoczynność tarczycy, z prawidłową funkcją tego gruczołu, a rzadko i zwykle przejściowo – jako nadmiar hormonów (tzw. hashitoksykoza).

Dna moczanowa to choroba układu kostno-stawowego oraz tkanki łącznej. Przebiega z zapaleniem stawów, powodującym ataki silnego bólu. Znana jest też jako artretyzm lub podagra. Te nazwy kojarzą się z podeszłym wiekiem, jednak choroba ta może wystąpić już u osób około czterdziestki. Dawniej dna moczanowa była chorobą królów i elit. Współcześnie wzrasta liczba zachorowań, szczególnie w krajach wysoko rozwiniętych. Przyczyną tego zjawiska jest między innymi niezdrowa dieta, otyłość i inne choroby cywilizacyjne występujące w społeczeństwach zachodnich.

U pacjentów zgłaszających się z kontuzją i bólem, często obserwuję konsternacje i zdziwienie na ich twarzach, gdy usłyszą diagnozę: stan zapalny. Stan zapalny? Czy w tej sytuacji potrzebny jest antybiotyk? Pacjenci bardzo jednoznacznie kojarzą stan zapalny z infekcją, taką jak zapalenie gardła lub płuc, stąd też ich pytania o antybiotyk. Wobec tego, czym jest ból i zapalenie? Jaka jest rola bólu i jak go powiązać ze stanem zapalnym? Dlaczego stosujemy leki przeciwzapalne? A dlaczego nie antybiotyk?

Jak już pisałem w artykule na temat choroby zwyrodnieniowej, niestety nie znamy leczenia przyczynowego tej choroby, nie możemy jej całkowicie wyleczyć, ale możemy całkiem skutecznie pomóc. Taką szansę w przypadku choroby kolana, daje osteotomia kości piszczelowej.

Co w ogóle oznacza słowo osteotomia? Osteotomia to medyczne określenie przecięcia kości. Podczas tego zabiegu nadajemy kości nowy kierunek. Dlaczego stosujemy takie metody w leczeniu? Przy tej okazji lubię posługiwać się porównaniem zużywania opon w samochodach z przednim napędem. Większość kierowców wie, że opony z przodu samochodu zużywają się znacznie szybciej  ( w pojazdach z przednim napędem) i dlatego, by opony służyły nam dłużej, istnieje konieczność ich zmiany z przodu na tył. Bardzo podobna jest sytuacja w stawie kolanowym.

Bardzo często pacjenci przychodząc do lekarza, bardzo rożnie i ciekawie opisują swoje problemy, używając różnorodnych terminów i określeń, nie za bardzo orientując się w ich różnicach. Dlatego też kilka słów wyjaśnienia, co jest co. I tak:

stłuczenie- to sytuacja zadziałania bezpośredniej siły na nasze ciało, najczęściej w wyniku upadku, lub też bezpośredniego uderzenia, najczęściej spotykana sytuacja w sportach kontaktowych (piłce nożnej, koszykówce). Pacjenci bardzo często lubią używać nazwy zbicie. Siła urazu nie jest na tyle duża by doprowadzić do przerwania skóry i powstania rany, nie mniej jednak, uszkadza tkanki skóry, mięśni. Uraz powoduje uszkodzenie drobnych naczyń krwionośnych, czego wynikiem jest krwiak i obrzęk. Towarzyszy temu żywa bolesność urażonego miejsca.

Zapalenie ścięgien gęsiej stopki (łac.pes anserinus) to dość częsta kontuzja osób biegających. Bardzo wielu pacjentów pyta mnie skąd taka dziwna nazwa. Otóż ścięgna mięśni kulszowo-goleniowych (zwanych również hamstringami): mięśnia smukłego, krawieckiego, półścięgnistego przyczepiają się do piszczeli, tuż poniżej szpary stawowej od strony przyśrodkowej kolana w charakterystyczny, rozłożysty sposób przypominając tym, samym stopę gęsi. Mięśnie kulszowo-goleniowe pełnią funkcję zginaczy kolana oraz rotują goleń na wewnątrz.Przyczyną bólu jest zapalenie przyczepów ścięgien  (entezopatia) lub też zapalnie kaletki, która znajduję się tuż pod nimi.

Zapalenie rozcięgna podeszwowego to jedna z najczęstszych kontuzji osób biegających. W języku medycznym określa się ten problem jako entezopatia rozcięgna podeszwowego, natomiast potocznie pacjenci używają określenia ostroga piętowa. Problem zazwyczaj zaczyna się znienacka, najczęściej na drugi dzień po treningu, po wstaniu z łóżka odczuwamy kłujący ból pięty. Czasami w czasie biegu odczuwamy dyskomfort tak, jakby mały kamyk uwierał nas w bucie.  Zapalenie rozcięgna podeszwowego to kontuzja przeciążeniowa, spowodowana nadmiernymi obciążeniami treningowymi, doborem nieprawidłowego obuwia, bieganiem po twardym asfaltowym terenie. Wśród czynników predysponujących do wystąpienia problemów wymienia się: nieprawidłowe wysklepienie stopy, stopę o nadmiernej pronacji, stopę wydrążoną oraz zaburzenia elastyczności mięśnia trójgłowego łydki.

Achilles, nieśmiertelny grecki heros, miał jedyny słaby punkt –piętę. Dla wielu biegających pięta, a dokładnie ścięgno przyczepiające się do niej, bywa słabym punktem i źródłem problemu.Ścięgno piętowe tzw. Achilles, łączy mięsień brzuchaty i płaszczkowaty z guzem piętowym. Mięśnie brzuchaty i płaszczkowaty  to mięśnie łydki. Ścięgno Achillesa jest największym i najmocniejszym ścięgnem w ciele człowieka.Bierze ono udział w zgięciu podeszwowym stopy, a tym samym w fazie odbicia stopy podczas chodu i biegu. Ścięgno Achillesa w czasie biegu poddawane jest olbrzymim obciążeniom, przewyższającym kilkukrotnie masę ciała. Przewlekłe przeciążenia ścięgna, mikrourazy mogą być powodem jego  zapalenia.